òc

Veire tanben : oc

Occitan

Etimologia

Del latin hŏc (aquò) qu'en latin vulgar prenguèt aquesta accepcion.

Prononciacion

[ˈɔ]

França (Bearn) : escotar « òc »

Sillabas

òc (1)

Advèrbi

òc

1. Mot utilizat per marcar l'acceptacion.

òc ben

1. Forma pus deferenta, emplegada amb "vos".

Derivats

• Lengadòc

Variantas dialectalas

• oc-es (lemosin)
• oc-ben (nòrd occitan)

Traduccions

afrikaans: ja (af) alemand: ja (de) anglés: yes (en) basc: bai (eu) breton: ya (br) bulgar: да (bg) catalan: sí (ca) chèc: ano (cs) danés: ja (da) eslovèn: da (sl), ja (sl) espanhòl: sí (es) esperanto: finlandés: niin on (fi) francés: oui (fr) ebrèu: כן (he) (ken)

islandés: já (is) italian: sì (it) lituanian: taip (lt) neerlandés: ja (nl) ongrés: igen (hu) polonés: tak (pl) portugués: sim (pt) romanés: da (ro) rus: да (ru) sard: eja (sc) naut sorab: haj (hsb) sicilian: sè (scn), sini (scn) suedés: ja (sv) turc: evet (tr) ucraïnian: так (uk)