Miquèu

Occitan

Etimologia

De l'occitan ancian Miquèu ; de l'ebrèu מיכאל ("que sembla Dieu").

Prononciacion

[mi'kɛw]

Sillabas

Mi | quèu (2)

Nom pròpri

Miquèu masculin

1. Pichòt nom masculin.
2. Rel. Nom d'un arcàngel.

Variantas dialectalas

• Miquèl

Derivats

• Miquèla
• Miquelet

Traduccions

alemand: anglés: Michael (en) basc: breton: bulgar: catalan: Miquel (ca) chèc: danés: espanhòl: Miguel (es) esperanto: estonian: finlandés: francés: Michel (fr)

gaelic irlandés: grèc: ido: indonesian: italian: Michele (it) leton: lituanian: neerlandés: ongrés: polonés: portugués: romanés: sicilian: Micheli (scn) suedés: turc: ucraïnian:

Occitan ancian

Etimologia

De l'ebrèu מיכאל ("que sembla Dieu").

Prononciacion

[]

Sillabas

Mi | quèu (2)

Nom pròpri

Miquèu masculin

1. Miquèu, prenom masculin.

Parents

• Miquela

Referéncias

• Michel Grosclaude, Dictionnaire étymologique des noms de famille gascons, 2003