Occident

Veire tanben : occident

Occitan

Etimologia

Del latin occidens de occidere (« caire ») .

Prononciacion

[ut͡si'ðen], /ut͡si'ðen/, [ut͡si'ðent], /ut͡si'ðent/

Oc | ci | dent (3)

Nom pròpri

Occident masculin

1. (Istòria) (passat) Euròpa per oposicion a l’Asia de l’Oèst. Nota: Mai sovent comprenent pas Russia.
2. (A partir del sègle XIX) Païses europèus e anglosaxons (EUA, Canadà, Austràlia).
3. (Diplomacia) (Guèrra freja) Païses de l’Oèst (de l'URSS).
4. (Contèxte arabomusulman) Magrèb

Reviradas

anglés : West (en) catalan : occident (ca) espanhòl : occidente (es)

francés : occident (fr) italian : ovest (it) portugués : ocident (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin occidens de occidere (« caire ») .

Prononciacion

Oriental: central /uk.siˈðen/, balear /uk.siˈðent/ Occidental: nord-occidental /ok.siˈðen/, valencià /ok.siˈðent/

Oc | ci | dent (3)

Nom pròpri

Occident masculin

1. Occident.

Francés

Etimologia

Del latin occidens de occidere (« caire ») .

Prononciacion

[ɔk.si.dɑ̃], /ɔk.si.dɑ̃/

Oc | ci | dent (3)

Nom pròpri

Occident masculin

1. Occident.

Anglés

Etimologia

Del latin occidens de occidere (« caire ») .

Prononciacion

[ˈɒksɪdənt], /ˈɒksɪdənt/

Oc | ci | dent (3)

Nom comun

Occident masculin

1. Occident.