abeurador

Una vaca a l'abeurador

Occitan

Etimologia

De abeurar amb lo sufix -ador.

Prononciacion

[aβewɾaˈðu], /aβewɾaˈðu/

Sillabas

a | beu | ra | dor (4)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
abeurador	abeuradors
[aβewɾaˈðu]	[aβewɾaˈðus]

abeurador masculin

1. Luòc o recipient utilizat per far beure lo bestiar.

Reviradas

alemand: Tränke (de) femenin anglés: trough (en) catalan: abeurador (ca) masculin espanhòl: abrevadero (es) masculin

francés: abreuvoir (fr) masculin italian: abbeveratoio (it) masculin portugués: cocho (pt) masculin sard: abbadòrgiu (sc) masculin, abbadorju (sc) masculin

Catalan

Etimologia

De abeurar.

Prononciacion

[əβəwɾəˈðo], /əβəwɾəˈðo/ (oriental), [aβewɾaˈðo], /aβewɾaˈðo/ (nòrd-occidental), [aβewɾaˈðoɾ], /aβewɾaˈðoɾ/ (valencian)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
abeurador	abeuradors
[əβəwɾəˈðo]	[əβəwɾəˈðos]

abeurador masculin

1. Abeurador.

Occitan ancian

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Nom comun

abeurador masculin

1. Abeurador.

   Se combaton essems tota la noit e·l jor

   Que los cavals se nafran en l'abeurador (Cançon de la Crosada).