araire

Un araire vièlh

Occitan

Etimologia

Del latin arātrum.

Prononciacion

/aˈɾajɾe/, /aˈɾajɾe/

Sillabas

a | rai | re (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
araire	araires
[aˈɾajɾe]	[aˈɾajɾes]

araire masculin

1. Agr Aisina agricòla que permet de dobrir de regas dins la tèrra per tal de la preparar per las semenalhas.

Variantas dialectalas

• aplech (lemosin)
• arair (gascon)

Traduccions

alemand: Pflug (de) masculin anglés: plough (en) asturian: aráu (ast) masculin catalan: arada (ca) femenin espanhòl: arado (es) masculin francés: charrue (fr) femenin

italian: aratro (it) masculin meglenoromanés: ărat (ruq) masculin neerlandés: ploeg (nl) portugués: arado (pt) masculin sicilian: aratu (scn) masculin