blanc

Una montanha cobèrta de nèu blanca.

Occitan

Etimologia

Del francic *blank « clar », que remplacèt lo latin albus, candidus.

Prononciacion

[blaŋk], /blaŋk/

França (Bearn) : escotar « blanc »

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	blanc	blancs
	[blaŋk]	[blaŋks]
Femenin	blanca	blancas
	[ˈblaŋko]	[ˈblaŋkos]

blanc masculin

1. Qu'a pas de color, que reflectís en quantitat egala totas las frequéncias de la lutz vesedoira.

Traduccions

abenaqui de l'èst: wαpáyo (aaq) alemand: weiß (de) anglés: white (en) boriat: сагаан (bua) borguinhon: bianc (borguinhon) calmoc: цаһан (xal) catalan: blanc (ca) chiquitano: purusubí (cax) espanhòl: blanco (es) francés: blanc (fr)

gaelic escocés : geal (gd) italian: bianco (it) mohican : wáˑpayo (mjy) mongòl: цагаан (mn) neo-aramèu assirian: xvara (aii) rus: белый (ru) ten: pwaːk⁴⁴ (tct) zolo: -mhlophe (zu)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
blanc	blancs
[blaŋk]	[blaŋks]

blanc masculin

1. Color de la nèu o del lach.

Traduccions

alemand: Weiß (de) neutre anglés: white (en) borguinhon: bianc (borguinhon) catalan: blanc (ca) masculin

espanhòl: blanco (es) masculin francés: blanc (fr) masculin italian: bianco (it) masculin