chifre

Occitan

Prononciacion

[ˈt͡ʃifɾe], /ˈt͡ʃifɾe/, provençau [ˈt͡ʃifʀe], /ˈt͡ʃifʀe/

Forma de vèrb

chifre

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de chifrar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de chifrar

Portugués

Etimologia

Del espanhòl ancian chiflar, pel latin vulgar *sīfilāre, del classic sībilāre, «siblar»

Prononciacion

escotar « chifre »

Prononciacion

Portugal [ˈʃifɾɨ], /ˈʃifɾɨ/; Brasil [ˈʃifɾɪ], /ˈʃifɾɪ/, [ˈʃifɾi], /ˈʃifɾi/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
chifre	chifres

chifre masculin

1. bana ^(oc)

Forma de vèrb

chifra

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de chifrar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de chifrar
3. Tresena persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de chifrar