Occitan

Etimologia

Deu latin gramaticau deponens, participi present substantivat deu vèrbe deponěre, « depausar », « estremar », (per referéncia aus vèrbes que deishèn la fòrma acitva).

Adjectiu

Declinason
Dialècte : gascon
	Singular	Plural
Masculin	deponent	deponents
Masculin	[depuˈnen]	[depuˈnens]
Femenin	deponenta	deponentas
Femenin	[depuˈnentɔ]	[depuˈnentɔs]

deponent masculin

Designa los vèrbes latins qu'an un sens actiu mes que's conjugan a la votz passiva.
- Lo diccionari indica qu'aqueste vèrbe latin ei deponent.

Traduccions

anglés : deponent ^(en)
espanhòl : deponente ^(es) masculin

francés : déponent ^(fr) masculin
italian : deponente ^(it) masculin

Nom comun

Declinason
Dialècte : gascon
Singular	Plural
deponent	deponents
[depuˈnen]	[depuˈnens]

deponent masculin

(per ellipsi) Vèrbe deponent.
- Avisa-te : los deponents que's conjugan a la votz passiva.

Traduccions

anglés : deponent ^(en)
espanhòl : verbo deponente ^(es) masculin

francés : déponent ^(fr) masculin
italian : deponente ^(it) masculin

Anglés

(Mieitat deu sègle XVau). Deu latin gramaticau deponens, participi present substantivat deu vèrbe deponěre, « depausar », « estremar », (per referéncia aus vèrbes que deishèn la fòrma acitva). ^[1]