diagnostica

Occitan

Prononciacion

/djagˌnus'tiko̞/, /djagˌnus'tiko̞/

Forma d'adjectiu

diagnostica

1. femenin'singular de diagnostic.

Forma de vèrb

diagnostica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de diagnosticar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de diagnosticar.

Catalan

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

diagnostica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de diagnosticar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de diagnosticar.

Espanhòl

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

diagnostica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de diagnosticar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de diagnosticar.

Italian

Etimologia

Del grèc ancian διαγνωστικός, diagnostikós « capable de discernir »

Prononciacion

/diaɲˈɲɔstika/, /diaɲˈɲɔstika/, /djaɲˈɲɔstika/, /djaɲˈɲɔstika/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
diagnostica	diagnostiche

diagnostica femenin

1. diagnostic ^(oc)

Forma d'adjectiu

diagnostica

1. Femenin singular de diagnostico

Forma de vèrb

diagnostica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de diagnosticare.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de diagnosticare.

Portugués

Prononciacion

[?]

Forma de vèrb

diagnostica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de diagnosticar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de diagnosticar.