director

Occitan

Etimologia

Del latin director (« menaire, guida »)

Prononciacion

[diɾec'tu], /diɾec'tu/

di | rec | tor (3)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
director	directores

director masculin

1. Òme que dirigís un establiment, un servici, etc.

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	director	directors
	[diɾec'tu]	[diɾec'tɾit͡s]
Femenin	directritz	directrises
	[diɾec'tu(r)s]

director masculin

1. que dirigís.

Latin

Cas	Singular	Plural
Nominatiu	director	directores
Vocatiu	director	directores
Accusatiu	directorem	directores
Genitiu	directoris	directorum
Datiu	directori	directoribus
Ablatiu	directore	directoribus

Etimologia

Desverbal de directum, supin de dirigo (« instituir, establir, metre en plaça, fixar »), amb lo sufixe d’agent -tor.

di | rec | tor (4)

Nom comun

director masculin

1. Òme que dirigís, guida.

Catalan

Etimologia

Del latin director (« menaire, guida »)

Prononciacion

Oriental: /di.ɾəkˈto/ Occidental: nord-occidental /di.ɾekˈto/, valencià /di.ɾekˈtoɾ/ Espanha (Barcelona) : escotar « director »

Nom comun

director masculin

1. director.

Espanhòl

Etimologia

Del latin director (« menaire, guida »)

Prononciacion

[di.ɾekˈtoɾ], /di.ɾekˈtoɾ/ escotar « director »

Nom comun

director masculin

1. director.