enauçar

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *inaltiare, que dona tamben lo romanés înălța.

Prononciacion

/enawˈsa/, /enawˈsa/

Lengadocian : escotar « enauçar »

Sillabas

e | nau | çar (3)

Vèrb

enauçar vb. transit.

1. Botar a una posicion mai nauta.

s'enauçar vb. pronom.

1. S'elevar.

Traduccions

anglés: to raise (en) catalan: aixecar (ca) espanhòl: levantar (es)

francés: élever (fr) italian: alzare (it) sicilian: ausari (scn), sùsiri (scn)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	enauçar
Gerondiu	enauçant
Participi passat
	singular			plural
masculin	enauçat			enauçats
femenin	enauçada			enauçadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	enauci enauce	enauças	enauça	enauçam	enauçatz	enauçan
Imperfach	enauçavi	enauçavas	enauçava	enauçàvem	enauçàvetz	enauçavan
Preterit	enaucèri	enaucères	enaucèt	enaucèrem	enaucèretz	enaucèron
Futur	enauçarai	enauçaràs	enauçarà	enauçarem	enauçaretz	enauçaràn
Condicional	enauçariái	enauçariás	enauçariá	enauçariam	enauçariatz	enauçarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	enauce	enauces	enauce	enaucem	enaucetz	enaucen
Imperfach	enaucèssi	enaucèsses	enaucès enaucèsse	enaucèssem	enaucèssetz	enaucèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	enauça !	—	enaucem !	enauçatz !	—
Negatiu	—	enauces pas !	—	enaucem pas !	enaucetz pas !	—
Nòtas