endrech
Occitan
Etimologia
Del latin in directeum.
Prononciacion
/enˈdɾet͡ʃ/
França (Bearn) - Lengadocian : escotar « endrech »
Sillabas
en | drech (2)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| endrech | endreches |
| [enˈdɾet͡ʃ] | [enˈdɾet͡ʃes] |
endrech masculin
- Luòc especific e delimitat.
- Los afaires anèron talament ben al començament que dins dos ans mon paire comprèt camps, vinhas, prats, olivedas e lo pus bèl ostal de l’endrech. (Joan Baptista Fabre, Istòria de Joan-l’an-pres, adaptacion a la grafia classica per Patric Sauzet, 1988, CRDP Montpelhièr)
- Costat principal, corrècte d'una causa.