erronèu

Occitan

Etimologia

Del latin classic erroneus (« errant, barrutlaire »), pel latin liturgic pren lo sens de « qu'es dins l'error, fals » a causa de la proximitat fonetica.

Prononciacion

[eruˈnɛw], /eruˈnɛw/, provençau [eʀuˈnɛw], /eʀuˈnɛw/ França (Bearn) : escotar « erronèu »

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	erronèu	erronèus
	[eruˈnɛw]	[eruˈnɛws]
Femenin	erronèa	erronèas
	[eruˈnɛo̞]	[eruˈnɛo̞s]

erronèu

1. Que conten d'errors, desviat a causa d'error.

Sinonims

• fals
• incorrècte
• inexacte

Derivats

• erronèament

Traduccions

alemand: fehlerhaft (de) anglés: erroneous (en) basc: okerrak (eu) catalan: erroni (ca)

espanhòl: erróneo (es) francés: erroné (fr) italian: erroneo (it) portugués: errôneo (pt)