exacte

Occitan

Etimologia

Del latin exactus (« exijat, acabat »).

Prononciacion

[et͡s.'at.te], /et͡s.'at.te/, [eg.'zat.te], /eg.'zat.te/)

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	exacte	exactes
	[et͡s.'at.te]	[et͡s.'at.tes]
Femenin	exacta	exactas
	[et͡s.'at.to̞]	['et͡s.at.to̞s]

exacte

1. Rigorosament confòrme amb la vertat o la règla.
2. Capable, -a de balhar de mesuras precisas.

Derivats

1. exactament
2. exactitud

Reviradas

alemand: exakt (de) anglés: exact (en) catalan: exacte (ca) espanhòl: exacto (es)

francés: exact (fr) italian: esatto (it) portugués: exact (pt) romanés:

Referéncias

Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]

Catalan

Etimologia

Del latin exactus (« exijat, acabat »).

Prononciacion

oriental [əɡˈzak.tə], /əɡˈzak.tə/, occidental [eɡˈzak.te], /eɡˈzak.te/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	exacte	exactes
Femenin	exacta	exactes

exacte

Reviradas

1. exacte.

Francés

Etimologia

Del latin exactus (« exijat, acabat »).

Prononciacion

França (Vòges) : escotar « exacte »

França (Grenòble) : escotar « exacte »

Prononciacion

[eɡˈzakt], /eɡˈzakt/

Forma d'adjectiu

exacte

Reviradas

1. Femenin singular de exact.