floron
Occitan
Etimologia
De flor amb lo sufix -on.
Prononciacion
- lengadocian, gascon /fluˈɾu/
- provenčau /fluˈʀũⁿ/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| floron | florons |
| [fluˈɾu] | [fluˈɾus] |
floron masculin
- (botanica) Dins las inflorescéncias de las plantas de la familha de las compausadas, caduna de las floretas que l'ensems sus un sol involucre de bractèas sembla formar una « flor » unica.
- (art) Ornament en forma de flor
- (figurat) Fach, meriti, títol, o tot çò que fa mòstra d'esplandor o onora qualqu'un o quicòm.