genetica

Occitan

Etimologia

Manléu sabent al grèc ancian γενετικός, genetikós « pròpre a la generacion »

Prononciacion

[d͡ʒene'tiko̞], /d͡ʒene'tiko̞/, [ʒene'tiko̞], /ʒene'tiko̞/ França (Bearn) : escotar « genetica » França (Bearn) - Lengadocian : escotar « genetica »

Sillabas

ge|ne|ti|ca

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
genetica	geneticas
[d͡ʒene'tiko̞]	[d͡ʒene'tiko̞s]

genetica

1. Sciéncia del vivent qu'estudia la transmission dels caractèrs ereditaris.
2. Etudi de la genèsi d'un èsser vivent, d'un fenomèn, d'una institucion.

Derivats

• bigenetica
• genetician

Traduccions

alemand: Genetik (de) anglés: genetics (en) basc: genetika (eu) catalan: genètica (ca)

espanhòl: genética (es) francés: génétique (fr) italian: genetica (it) portugués: genética (pt)

Forma d'adjectiu

genetica

1. Masculin singular de genetic

Italian

Etimologia

Manléu sabent al grèc ancian γενετικός, genetikós « pròpre a la generacion »

Prononciacion

[dʒeˈnɛtika], /dʒeˈnɛtika/

Sillabas

ge|ne|ti|ca

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
genetica	genetiche
[dʒeˈnɛtika]	[dʒeˈnɛtike]

genetica

1. genetica ^(oc)

Forma d'adjectiu

genetica

1. Masculin singular de genetico