impur

Occitan

Etimologia

Del latin impurus.

Prononciacion

[imˈpyɾ], /imˈpyɾ/, provençau [ĩⁿˈpyʀ], /ĩⁿˈpyʀ/ França (Bearn) : escotar « impur »

Sillabas

im|pur

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	impur	impurs
	[imˈpyɾ]	[imˈpyɾs]
Femenin	impura	impuras
	[imˈpyɾo̞]	[imˈpyɾo̞s]

impur

1. Qu’es pas pur.
2. Qu'a una impuretat religieosa.
3. Qu'a una impuretat morala.
4. Los esperits impurs, los demònis.
   1. Se dich tanben de las causa.
5. Èsser nascit d’un sang impur, eissit de parents malonèstes, desonorats.
   1. Se dich dins lo meteis sens : una raça impura.
6. Impudic.

Antonims

• pur

Reviradas

alemand: unrein (de) anglés: impure (en) basc: imure (eu) catalan: impur (ca)

espanhòl: impuro (es) francés: impur (fr) italian: impuro (it) portugués: impuro (pt)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
impur	impurs
[imˈpyɾ]	[imˈpyɾs]

impur

1. Çò qu'es moralament impur

Catalan

Etimologia

Del latin impurus.

Prononciacion

[imˈpuɾ], /imˈpuɾ/

Sillabas

im|pur

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	impur	impurs
Femenin	impura	impures

impur

1. impur ^(oc)

Francés

Etimologia

Del latin impurus.

Prononciacion

[ɛ̃pyʁ], /ɛ̃pyʁ/

Sillabas

im|pur

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	impur	impurs
	[ɛ̃pyʁ]
Femenin	impure	impures
	[ɛ̃pyʁ]

impur

1. impur ^(oc)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
impur	impurs
[ɛ̃pyʁ]

impur

1. impur ^(oc)