irange

Qualques iranges e una flor d'irangièr

Occitan

Etimologia

De l'arabi نارنج (nāranj), pres al persan نارنگ (nārang), que vendriá del sanscrit nāraṅgaḥ, d'origina incèrta.

Prononciacion

[iˈɾand͡ʒe], /iˈɾand͡ʒe/

França (Bearn) : escotar « irange »

Nom comun 1

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
irange	iranges
[iˈɾand͡ʒe]	[iˈɾand͡ʒes]

irange masculin

1. Bot. Fruch de l'irangièr, arbre de la familha dels Rutaceae: Citrus sinensis.

Derivats

• irangièr
• iranjada

Reviradas

alemand: Apfelsine (de) femenin, Orange (de) femenin anglés: orange (en) breton: orañjezenn (br) catalan: taronja (ca) femenin creek: yvlahv (mus) eslovèn: pomaranča (sl) femenin espanhòl: naranja (es) femenin esperanto: oranĝo (eo) finlandés: appelsiini (fi) francés: orange (fr) femenin

italian: arancia (it) femenin lituanian: apelsinas (lt) masculin neerlandés: sinaasappel (nl) masculin ongrés: narancs (hu) polonés: pomarańcza (pl) femenin portugués: laranja (pt) femenin romanés: portocală (ro) femenin suedés: apelsin (sv) turc: portakal (tr) ucraïnian: апельсин (uk) masculin

Nom comun 2

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
irange	iranges
[iˈɾand͡ʒe]	[iˈɾand͡ʒes]

irange masculin

1. Color de l'irange, entre lo jaune e lo roge.

Reviradas

alemand: Orange (de) neutre anglés: orange (en) catalan: taronja (ca) femenin

francés: orange (fr) masculin neerlandés: oranje (nl)

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	irange	iranges
	[iˈɾand͡ʒe]	[iˈɾand͡ʒes]
Femenin	iranja	iranjas
	[iˈɾand͡ʒo]	[iˈɾand͡ʒos]

irange masculin

1. Qu'ès de la color de l'irange, entre lo jaune e lo roge.

Reviradas

alemand: orangefarben (de) anglés: orange (en)

catalan: taronja (ca) francés: orange (fr)