magnificéncia

Occitan

Etimologia

Del latin magnificentia « noblesa, magnanimitat, grandor d’arma »

Prononciacion

/magnifiˈsensjo̞/, /magnifiˈsensjo̞/

Sillabas

mag|ni|fi|cén|cia

Nom comun

magnificéncia femenin

Declinason
Singular	Plural
magnificéncia	magnificéncias
[magnifiˈsensjo̞]	[magnifiˈsensjo̞s]

1. Caractèr magnific de quicòm o de qualqu’un.
2. Biais d'èsser dispausat a far de grandas liberalitats.
3. Objèctes magnifics o depensas lusentas.

Traduccions

alemand: Prunk (de) anglés: magnificence (en) basc: handitasuna (eu) catalan: magnificència (ca)

espanhòl: magnificència (es) francés: magnificence (fr) italian: magnificenza (it) portugués: magnificência (pt)