metropolitan

Occitan

Etimologia

Del latin metropolitanus, manlèu del grèc ancian μητρόπολις, mêtrópolis (« ciutat maire »), compauast de μήτηρ, mếtêr (« maire ») e de πόλις, pólis (« ciutat »).

Prononciacion

/metɾupuli'ta/, /metɾupuli'ta/

Sillabas

Me | tro | po | li | tan (5)

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	metropolitan	metropolitans
	[metɾupuli'ta]	[metɾupuli'tas]
Femenin	metropolitana	metropolitanas
	[metɾupuli'tanɔ]	[metɾupuli'tanɔs]

metropilitan

1. Relatiu a una metropòli, es a dire la granda vila.
2. Qu'aparten a la metropòli, es a dire la partida d’un país ont se situa la capitala, al contrari de las colonias e territòris d’otramar.
3. (Religion) Qu'es del ressòrt d’una metropòli, arquiepiscopal.
   • Glèisa metropolitana.
   • Sèti metropolitan.

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
metropolitan	metropolitans
[metɾupuli'ta]	[metɾupuli'tas]

metropilitan masculin

1. (Transpòrt) (Per ellipsi) Ret de linhas de transpòt, sovent mai sovent sosterranh, que fa lo ligam entre diferents quartièrs d’una metropòli; mètro.
2. (Religion) Metropolita.

Derivats

• metropòli

Traduccions

alemand: espanhòl: metropolitano (es) catalan: metropolità (ca)

francés: métropolitain (fr) portugués: italian:

Anglés

Etimologia

Del latin metropolitanus, manlèu del grèc ancian μητρόπολις, mêtrópolis (« ciutat maire »), compauast de μήτηρ, mếtêr (« maire ») e de πόλις, pólis (« ciutat »).

Prononciacion

RU: /mɛtɹəˈpɒlɪtən/, /mɛtɹəˈpɒlɪtən/, USA: /mɛtɹɵˈpɑlɨtən/, /mɛtɹɵˈpɑlɨtən/

Polonha (Varsòvia) : escotar « metropolitan »

Sillabas

Me | tro | po | li | tan (5)

Nom comun

metropolitan masculin

1. (Religion crestiana) Evèsque que ten l'autoritat sus d'autres; an arquevèsque.
2. Abitan d'una metropòlis. [del sègle XVIII].

Adjectiu

metropolitan

1. (Religion crestiana) Apartenent a un sèti o provícia d'un metropolitan.
2. De, o apertenet a, una metropòli o d'autras ciutats grandas.