noră
 Veire tanben : nora, nòra
|
Meglenoromanés
Etimologia
Del latin *nora.
Prononciacion
[ˈnorə]
Nom comun
noră femenin
- Nòra.
Variantas dialectalas
Referéncias
- Petar Atanasov, 1990, Le mégléno-roumain de nos jours, Balkan-Archiv, Neue Folge, Beiheft Band 7, Amborg, Helmut Buske Verlag.
Romanés 
Etimologia
Del latin vulgar *nŏra, format a partir del clàssic nŭrus.
Prononciacion
[ˈno̞rə]
Romania (Craiova) : escotar « noră »
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| noră | noruri |
| [ˈno̞rə] | [?] |
noră femenin
- Nòra.