ormòna

Occitan

Etimologia

De l’anglés hormone, repausat per W.M. Bayliss e E.H. Starling, forméat sul grèc ancian ὁρμή «impulsion» amb lo sufixe one.

Prononciacion

/uɾˈmɔno̞/, /uɾˈmɔno̞/, /uʀˈmɔno̞/, /uʀˈmɔno̞/ França (Bearn) : escotar « ormòna »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ormòna	ormònas
[uɾˈmɔno̞]	[uɾˈmɔno̞s]

ormòna femenin

1. (biologia, quimia) Molecula messatgièra menada pel sang o la saba qu'agís a distància de son site de produccion per fixacion sus de receptors especifics.
   • Las ormònas intervenon dins fòrça procediment, coma la reproduccion, la diferenciacion cellulara, l'omeostasia, o la regulacion dels ritmes cronobiologics.
   • Una ormòna de brocatge

Derivats

• ormonal / ormonau

Traduccions

alemand: Hormon (de) anglés: hormone (en) basc: hormon (eu) catalan: hormona (ca)

espanhòl: hormona (es) francés: hormone (fr) italian: ormone (it) portugués: hormônio (pt)