otoman

Occitan

Etimologia

De l’arabi عُثْمَانِي, ʿuṯmānī « otoman » de عُثْمَان. (ʿuṯmān) «Osman», fondator de la dinastia otomana

Prononciacion

lengadocian, gascon /utuˈma/, /utuˈma/

provençau /utuˈmãⁿ/, /utuˈmãⁿ/

Sillabas

o|to|man

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
	Singular	Plural
Masculin	otoman	otomans
	[utuˈma]	[utuˈmas]
Femenin	otomana	otomanas
	[utuˈmano̞]	[utuˈmano̞s]

otoman

1. Relatiu a Osman I.
2. (istòria) Relatiu a l’empèri turc fins a 1918.
3. (linguistica) Relatiu a la lenga turquesa parlada en Turquia, ancianament lenga oficiala de l’Emperi otoman.

Locucions derivadas

• Empèri otoman

Traduccions

alemand : osmanisch (de) anglés : Ottoman (en), Osmanic (en) arabi : عُثْمَانِيّ (ar) basc : catalan : otomà (ca)

espanhòl : otomano (es) francés : ottoman (fr) italian : ottomano (it) portugués : otomano (pt) turc : Osmanlı (tr)

Nom comun

otoman masculin, (femenin: otomana)

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
otoman	otomans
[utuˈma]	[utuˈmas]

1. Descendent de Osman I.
2. (istòria) Aquel qu'abitava l’Empèri otoman.

Traduccions

alemand : Osmane (de) anglés : Ottoman (en) arabi : عثماني (ar) basc : catalan : otomà (ca)

espanhòl : otomano (es) francés : ottoman (fr) italian : ottomano (it) portugués : otomano (pt) turc : Osmanlı (tr)