pane
 Veire tanben : pané, panè |
Occitan
Prononciacion
[ˈpane]
Forma de vèrb 1
pane (lemosin)
- Prumiera persona dau singular au present de l'indicatiu dau verbe panar.
Forma de vèrb 2
pane (lemosin) , (lengadocian)
- Primièra persona del singular al present del subjonctiu del vèrb panar.
Forma de vèrb 3
pane
- Tresena persona del singular al present del subjonctiu del vèrb panar.
Anglés
Etimologia
Del francés ancian pan, del latin, pannus, pèça de teissut.
Prononciacion
/peɪn/
Traduccions
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| pane | panes |
| [peɪn] | [peɪnz] |
pane neutre
Omofònes
[modificar]Francés
Prononciacion
/pan/
Forma de vèrb
pane
- Primièra persona del singular al present de l'indicatiu del vèrbe paner.
- Tresena persona del singular al present de l'indicatiu del vèrbe paner.
- Primièra persona del singular al present del subjontiu del vèrbe paner.
- Tresena persona del singular al present del subjontiu del vèrbe paner.
- Segonda persona del singular a l'imperatiu afirmatiu del vèrbe paner.
Italian
Etimologia
Del latin pānis.
Prononciacion
['pane] Itàlia (Monopoli) : escotar « pane »
Sillabas
pa | ne (2)
Nom comun
pane masculin, pl. pani