pincèu

Occitan

Assortiment de pincèus

Etimologia

Del latin penĭcĭllus, que ven de pēnis.

Prononciacion

[pinˈsɛw]

França (Bearn) - Gascon : escotar « pincèu »

Sillabas

pin | cèu

Nom comun

pincèu masculin

1. Aisina que se servisson los pintors per enduire e espandir las colors, e que consistís en un assemblatge de pels d'unes animals, estacats fortament a l’extremitat d’un margue.
2. Fam Òme qu'a pas conegut de femna.

Variantas dialectalas

• pincèl [1]

Traduccions

alemand: Pinsel (de) anglés: paintbrush (en)[1]; virgin (en)[2] catalan: pinzell (ca)[1]; donzell (ca)[2]; chèc: štětec (cs) [1]; panic (cs)[2] espanhòl: pincel (es) [1] francés: pinceau (fr)[1]; puceau (fr)[2]

indonesian: italian: pennello (it) neerlandés: norvegian: portugués: romanés: pensulă (ro) [1]; fecior (ro)[2] sicilian: pinzeddu (scn)