rebèc

Veire tanben : rebec

Occitan

Etimologia

De l'arabi radâb .

Prononciacion

/reβɛk/, /reβɛk/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
rebèc	rebècs
[reβɛk]	[reβɛks]

rebèc masculin

1. Instrument de musica de l'Edat mejana dab duas o tres còrdas e qui's tocava dab un arquet.

Variantas dialectalas

• "variantas dialectalas "

Derivats

• rebequet

Traduccions

anglés: rebec (en) basc: rabel (eu) catalan: rabec (ca) galician: rabel (gl) espanhòl: rabel (es)

francés: rebec (fr) italian: rebeca (it) femenin, ribecca (it) femenin neerlandés: rebec (nl) portugués: rebeca (pt) femenin

Referéncias

• Louis Alibert - Dictionnaire Occitan Français selon les parlers languedociens - IEO, troisième trimestre 1997
• Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes, Per Noste, 2020
• Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C.