sardonic

Occitan

Etimologia

Pel grèc ancian σαρδονικός utilizat en latin dins lo nom de la planta sardonia herba (èrba sardonica o sardonia), ranoncle qu'a la proprietat desvariar las gents, se manifestant per la contraccion involontària de la cara.

Prononciacion

lengadocian, gascon /saɾðuˈnik/, /saɾðuˈnik/

provençau /saʀduˈnik/, /saʀduˈnik/

Sillabas

sar|do|nic

Adjectiu

sardonic femenin

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	sardonic	sardonics
	[saɾðuˈnik]	[saɾðuˈniks]
Femenin	sardonica	sardonicas
	[saɾðuˈniko̞]	[saɾðuˈniko̞]

1. Que fa mòstra (per sa cara) d'una pensada, d'una intencion marrida.

Derivats

• sardonicament
• sardonia

Locucions

• èrba sardonica
• rire sardonic

Traduccions

alemand: sardonisch (de) anglés: sardonic (en) basc: catalan: sardònic (ca)

espanhòl: sardónico (es) francés: sardonique (fr) italian: sardonico (it) portugués: sardônico (pt)

Anglés

Etimologia

Del francés sardonique pel grèc ancian σαρδονικός utilizat en latin dins lo nom de la planta sardonia herba (èrba sardonica o sardonia), ranoncle qu'a la proprietat desvariar las gents, se manifestant per la contraccion involontària de la cara.

Prononciacion

general /sɑːˈdɒnɪk/, /sɑːˈdɒnɪk/

EUA /sɑɹˈdɑnɪk/, /sɑɹˈdɑnɪk/

Sillabas

sar|do|nic

Adjectiu

sardonic

1. sardonic ^(oc)