timpan

Occitan

Etimologia

Del latin medieval tympănum, venent del grèc ancian τύμπανον (týmpanon).

Prononciacion

[timˈpa], /timˈpa/

França (Bearn) : escotar « timpan »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
timpan	timpans
[timˈpa]	[timˈpas]

timmpa masculin

1. Anat. Cavitat que forma l’aurelha mejana.
2. Anat. Membrana que clau exteriorament aquesta cavitat.
3. Arquit. Espaci semicircular que constituís la part superiora d'un portal , amb o sens decoracion escalprada.

Reviradas

anglés: eardrum (en) (1), tympanum (en) (3) catalan: timpà (ca) masculin

francés: tympan (fr) masculin