tordre

Occitan

Etimologia

Del latin turdus

Prononciacion

lengadocian /ˈtuɾðɾe/, /ˈtuɾðɾe/

provençau /ˈtuʀdʀe/, /ˈtuʀdʀe/

Sillabas

tor|dre

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
tordre	tordres
[ˈtuɾðɾe]	[ˈtuɾðɾes]

tordre (lengadocian) , (provençau) ; masculin

Tordre

1. (Ornitologia) Espècia de pichon aucèl passeron que lo plumatge es pigalhat de blanc e de maurèl.
2. (especialament) Turdus philomelos

Sinonims

• griva / griu
• tord

Relacionats

• chaca
• trida
• tord d'Espanha

Locucions derivadas

• Fauta de tordres, se manja de mèrles

Traduccions

Convencions internacionalas: Turdus iliacus (conv) Catharus (conv)' o Zoothera (conv) alemand: Drossel (de) asturian: malvís (ast), tordu (ast), zarzal (ast) anglés: thrush (en) basc: birigarro (eu)

catalan: tord (ca), griva (ca) espanhòl: zorzal (es), tordo (es) francés: grive (fr) italian: tordo (it) portugués: tordo (pt)

Francés

Etimologia

Del latin vulgar tŏrcĕre, eissit del latin classic tŏrquēre.

França (Somain) : escotar « tordre »

Prononciacion

/tɔʁdʁ/, /tɔʁdʁ/

Vèrb

tordre (v.tr.)

Traduccions

1. tòrcer

Derivats

• détordre
• retordre

Francés

Prononciacion

/tɔʁ/, /tɔʁ/

Sillabas

tord

Forma de vèrb

tord

1. Tresena persona del singular de l’indicatiu present de tordre.