Occitan

Etimologia

Del latin urina.

Prononciacion

lengadocian, gascon /yˈɾino̞/

escotar « urina »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
urina	urinas
[yˈɾino̞]	[yˈɾino̞s]

urina (lengadocian), (gascon); femenin

(Biologia) Liquid organic eissit de la filtracion del sang pels rens e menat pels uretèrs dins la vessiga, puèi escampat pel canal de l’uretra.

Variantas dialectalas

orina (provençau)

Derivats

Sinonims

vulgar

pissa

Traduccions

alemand: Harn ^(de) ; Urin ^(de)
anglés: urine ^(en), piss ^(en), pee ^(en)
basc:
catalan: orina ^(ca)

Forma de vèrb

urina

tresena persona del singular del present de l'indicatiu de urinar
segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de urinar

Francés

Prononciacion

/yʁina/

Forma de vèrb

urina

Tresena persona del singular del passat simple uriner.

Italian

Etimologia

Del latin urina.

Prononciacion

/u'rina/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
urina	urine
[u'rina]	[u'rine]

urina femenin

urina ^(oc)

Forma de vèrb

urina

tresena persona del singular del present de l'indicatiu de urinare
segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de urinare

Portugués

Etimologia

Del latin urina.

Prononciacion

Portugal /uɾˈinɐ/

Brasil /uɾˈĩnɐ/, /uɾˈinə/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
urina	urinas

urina femenin

urina ^(oc)

Forma de vèrb

urina

tresena persona del singular del present de l'indicatiu de urinar
segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de urinar