vèrnhe

Veire tanben : vernhe

Un vèrnhe

Occitan

Etimologia

Del gallés uerno-.

Prononciacion

[ˈbɛɾɲe], /ˈbɛɾɲe/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « vèrnhe »

Sillabas

vèr | nhe (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
vèrnhe	vèrnhes
[ˈbɛɾɲe]	[ˈbɛɾɲes]

vèrnhe masculin

1. Bot. Arbre caducifoli de la familha de las betulacèas de l'espècia Alnus glutinosa.

Variantas dialectalas

• vèrn (gascon)
• vernha
• vernhe (lemosin), (auvernhat), (vivaroaupenc)

Reviradas

alemand: Erle (de) femenin anglés: alder (en) aromanés: arinu (rup) masculin, avaru (rup) masculin, shcljithru (rup) masculin bashquir: ерек (ba) catalan: vern (ca) masculin francés: aulne (fr) masculin italian: ontano (it) masculin

grèc: σκλήθρα (el) meglenoromanés: rin (ruq) masculin neerlandés: els (nl) portugués: amieiro (pt) masculin romanés: arin (ro) masculin rus: ольха (ru) femenin