verin

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *venīnum, sortit del classic venēnum.

Prononciacion

[beˈɾi], /beˈɾi/

Lengadocian : escotar « verin »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
verin	verins
[beˈɾi]	[beˈɾis]

verin masculin

1. Substància toxica secretada per d'unes animals dins la tòca de se defendre o de caçar.

Variantas dialectalas

• veren
• verim (gascon)

Derivats

• verinejar
• verinós

Traduccions

alemand: Gift (de) neutre anglés: venom (en) catalan: verí (ca) masculin espanhòl: veneno (es) masculin

francés: venin (fr) masculin italian: veleno (it) masculin portugués: peçonha (pt) femenin, veneno (pt) masculin tamol: கரளம் (ta)