vertige

Occitan

Etimologia

Del latin vertigo.

Prononciacion

/beɾˈtid͡ʒe/, /beɾˈtid͡ʒe/, provençau /veʀˈtid͡ʒe/, /veʀˈtid͡ʒe/

Sillabas

ver|ti|ge

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
vertige	vertiges
[beɾˈtid͡ʒe]	[beɾˈtid͡ʒes]

vertige masculin

1. Virament de cap en general.
2. (Especialament) Sensacion intensa e duradissa del vuèg quand om es nautor.
3. (Per extension) Tendéncia a sentir aquela indisposicion.

Variantas dialectalas

• verdigòu (gascon)

Sinonims

• varam (gascon)
• virament de cap
• lorditge
• vertolhon

Derivats

• vertiginós
• vertiginosament

Traduccions

alemand: Schwindel (de) anglés: dizziness (en) (1), dizzyness (en) (1), vertigo (en) (2, 3) basc: catalan: vertigen (ca)

espanhòl: mareo (es) (1), vértigo (es) (2, 3) francés: vertige (fr) italian: vertigine (it) portugués: vertigem (pt)

Francés

Etimologia

Del latin vertigo.

Prononciacion

/vɛʁtiʒ/, /vɛʁtiʒ/

Sillabas

ver|ti|ge

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
vertige	vertiges
[vɛʁtiʒ]

vertige masculin

1. vertige ^(oc)