vilatge

Vilatge de Carros

Occitan

Etimologia

De vila (dau latin villa : ostau) amb lo sufix -atge (dau latin -atĭcus o -atĭcum).

Prononciacion

• [biˈlad͡ʒe], /biˈlad͡ʒe/ (lengadocian)
• [viˈlad͡ze], /viˈlad͡ze/ (naut lemosin)

França (Bearn) : escotar « vilatge »

Sillabas

vi | lat | ge

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
vilatge	vilatges
[biˈlad͡ʒe]	[biˈlad͡ʒes]

vilatge masculin

1. Ensemble d'ostaus, poblament de talha inferiora a una vila.

Derivats

• vilatgenc
• vilatgés
• vilatjàs
• vilatjon
• vilajòt

Variantas dialectalas

• vialatge
• vieratge (vivaroaupenc, nòrd-est)

Reviradas

alemand: Dorf (de) neutre anglés: village (en) bulgar: село (bg) catalan: poble (ca) masculin, vilatge (ca) masculin corean: 마을 (ko) espanhòl: pueblo (es) masculin esperanto: vilaĝo (eo) francés: village (fr) masculin italian: villaggio (it) masculin japonés: むら (ja)

meglenoromanés: cătun (ruq) neutre neerlandés: dorp (nl) norvegian: landsby (no) ongrés: falu (hu) persan: روستا (fa) polonés: wieś (pl) portugués: aldeia (pt) femenin romanés: sat (ro) neutre suedés: by (sv) tohono o'odham: kiːhim (ood)