brandir

Occitan

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Prononciacion

/bɾanˈdi/, /bɾanˈdi/

França (Bearn) : escotar « brandir »

Sillabas

bran | dir (2)

Vèrb

brandir

1. Portar a la man (una espasa o una autra arma) en la mòure d'un biais amenaçant.
2. Balançar, bolegar d'un costat a l'autra.

Derivats

• brandida

Traduccions

aragonés: afrikaans: alemand: schütteln (de) anglés: to shake (en) basc: catalan: brandar (ca); brandejar (ca) espanhòl: finlandés: francés: secouer (fr) ongrés:

indonesian: gaelic irlandés: italian: scuotere (it) leton: lituanian: neerlandés: norvegian: portugués: romanés: suedés: ucraïnian: