conquerir

Occitan

Etimologia

Del latin conquirere « cercar intensament a obténer ».

Prononciacion

/koŋkeˈɾi/, /koŋkeˈɾi/

França (Bearn) : escotar « conquerir »

Sillabas

con|que|rir

Vèrb

conquerir

1. Aquerir per las armas.
2. (figurat) Ganhar per fòrça de persuasion, d'exemple, de gaubi etc.

Variantas dialectalas

• conquesir (gascon)
• conquerre / conquèrre
• conquistar

Derivats

• conquerent
• reconquerir

Traduccions

alemand: erobern (de) anglés: conquer (en) basc: catalan: conquerir (ca), conquistar (ca)

espanhòl: conquistar (es) francés: conquérir (fr) italian: conquistare (it) portugués: conquistar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin conquirere « cercar intensament a obténer ».

Prononciacion

Oriental: central /kuŋkəˈɾi/, /kuŋkəˈɾi/, balear /koŋcəˈɾi/, /koŋcəˈɾi/, /kuŋ.kəˈɾi/, /kuŋ.kəˈɾi/

Occidental: nord-occidental /koŋkeˈɾi/, /koŋkeˈɾi/, valencin /koŋkeˈɾiɾ/, /koŋkeˈɾiɾ/

Sillabas

con|que|rir

Vèrb

conquerir

1. conquerir ^(oc)