obligar

Occitan

Etimologia

Del latin obligare.

Prononciacion

lengadocian, gascon /uβliˈga/, /uβliˈga/

França (Bearn) : escotar « obligar »

provençau /ubliˈga/, /ubliˈga/

Sillabas

o|bli|gar

Vèrb

obligar

1. Forçar qualqu'un de faire o de dire quicòm.
2. (Drech) Ligar qualqu’un per un contracte, per una promesa, constrénher a ralizar la causa objècte de l'engatjament.
3. (Economia) Ipotecar o caucionar.
4. Ligar qualqu’un per un servici, far gaug.

Traduccions

alemand: zwingen (de), verpflichten (de) (tb drech) anglés: oblige (en) basc: catalan: obligar (ca)

espanhòl: obligar (es) francés: obliger (fr) italian: costringere (it), obligare (it) portugués: obrigar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin obligare.

Prononciacion

lengadocian, gascon /uβliˈga/, /uβliˈga/

França (Bearn) : escotar « obligar »

provençau /ubliˈga/, /ubliˈga/

Sillabas

o|bli|gar

Vèrb

obligar

1. obrigar ^(oc)

Catalan

Etimologia

Del latin obligare.

Prononciacion

Oriental: central /uβɫiˈɣa/, /uβɫiˈɣa/, balear /obbɫiˈɣa/, /obbɫiˈɣa/, /ubbɫiˈɣa/, /ubbɫiˈɣa/

Occidental: nord-occidental /oβɫiˈɣa/, /oβɫiˈɣa/, valencian /oβɫiˈɣaɾ/, /oβɫiˈɣaɾ/

Sillabas

o|bli|gar

Vèrb

obligar

• obligar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin obligare.

Prononciacion

/oβliˈɰaɾ/, /oβliˈɰaɾ/

Sillabas

o|bli|gar

Vèrb

obligar

• obligar ^(oc)