Titan

Veire tanben : titan

Los Titans encadenats dins lo Tartar

La luna Titan vista per la sonda espaciala de Cassini

Occitan

Etimologia

(Mitologia) De l'anglés Titan, eissit del grèc ancian Τιτάν, Titán

(Astronomia) (1847) En referéncia als Titans, fraires de Cronos, lo Saturn dels Grècs.

Prononciacion

[ti'ta], /ti'ta/

Sillabas

Ti | tan (2)

Nom pròpri

Declinason
Singular	Plural
Titan	Titans
[ti'ta]

Titan

1. (Divinitat) Tipe de divinitat primordiala giganta que precediguèt los dieus de l’Olimp.
2. (Astronomia) Satellit natural de la planèta Saturna, mai important e primièr descobèrt.

Derivats

• Titanida
• titanic
• titani

Traduccions

alemand: Titan (de) anglés: Titan (en) espanhòl: Titan (es) catalan: Titan (ca)

francés: Titan (fr) portugués: Titan (pt) italian: Titan (it)

Vejatz tanben

Divinitat

• Titan sus Wikipèdia

Luna

• Titan sus Wikipèdia

Alemand

Etimologia

De l'latin Titan, eissit del grèc ancian Τιτάν, Titán

Prononciacion

[tiˈtaːn], /tiˈtaːn/

Sillabas

Ti | tan (2)

Nom pròpri

Titan

1. (Divinitat) Tipe de divinitat primordiala giganta que precediguèt los dieus de l’Olimp.
2. (Astronomia) Satellit natural de la planèta Saturna, mai important e primièr descobèrt.
3. (Quimia) Titani, metal e element quimic Ti.

Anglés

Etimologia

De l'latin Titan, eissit del grèc ancian Τιτάν, Titán

Prononciacion

[ˈtaɪtən], /ˈtaɪtən/

Sillabas

Ti | tan (2)

Nom pròpri

Titan

1. (Divinitat) Tipe de divinitat primordiala giganta que precediguèt los dieus de l’Olimp.
2. (Astronomia) Satellit natural de la planèta Saturna, mai important e primièr descobèrt.

Latin

Etimologia

De Titan, eissit del grèc ancian Τιτάν, Titán}

Sillabas

Ti | tan (2)

Nom pròpri

Titan

1. (Divinitat) Tipe de divinitat primordiala giganta que precediguèt los dieus de l’Olimp.
2. (Astronomia) Satellit natural de la planèta Saturna, mai important e primièr descobèrt.