afinar

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

De fin.

Prononciacion

[afi'na]

França (Bearn) : escotar « afinar »

Sillabas

a | fi | nar (3)

Vèrb

afinar

  1. Far venir pus fin .

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu afinar
Gerondiu afinant
Participi passat
singular plural
masculin afinat afinats
femenin afinada afinadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present afini
afine[N 1]
afinas afina afinam afinatz afinan
Imperfach afinavi afinavas afinava afinàvem afinàvetz afinavan
Preterit afinèri afinères afinèt afinèrem afinèretz afinèron
Futur afinarai afinaràs afinarà afinarem afinaretz afinaràn
Condicional afinariái afinariás afinariá afinariam afinariatz afinarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present afine afines afine afinem afinetz afinen
Imperfach afinèssi afinèsses afinès
afinèsse
afinèssem afinèssetz afinèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu afina ! afinem ! afinatz !
Negatiu afines pas ! afinem pas ! afinetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)