albricòt

D'albricòts

Occitan

Etimologia

Del catalan albercoc, eissit de l'arabi الْبَرْقُوق‏ (al-barqūq), del grèc bizantin βερικοκκίᾱ (berikokkíā), « albricotièr », eissit del grèc ancian πραικόκιον (praikókion), ultimament del latin tardiu (persica) praecocia.

Prononciacion

[alβɾiˈkɔt], /alβɾiˈkɔt/

Sillabas

al | bri | còt

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
albricòt	albricòts
[alβɾiˈkɔt]	[alβɾiˈkɔts]

albricòt masculin

1. Fruch de l'albricotièr.

Variantas dialectalas

• vernicòca (gardiòl)

Reviradas

alemand: Aprikose (de) femenin anglés: apricot (en) armèni: ծիրան (hy) bashquir: өрөк (ba) catalan: albercoc (ca) masculin espanhòl: albaricoque (es) masculin esperanto: abrikoto (eo) francés: abricot (fr) masculin

italian: albicocca (it) femenin naut sorab: aprikosa (hsb) femenin ongrés: sárgabarack (hu) romanés: caisă (ro) femenin rus: абрикос (ru) sicilian: vircocu (scn) masculin ucraïnian: абрикос (uk)