anca

Occitan

Etimologia

Del francic *hanka.

Prononciacion

[ˈaŋko], /ˈaŋko/

França (Bearn) : escotar « anca »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
anca	ancas
[ˈaŋko]	[ˈaŋkos]

anca femenin

1. Anat. Partida del còs e articulacion situada entre la cuèissa e lo costelam.

Variantas dialectalas

• amaluc
• maluc
• malh (gascon)
• ancha (lemosin), (auvernhat), (vivaroalpenc)

Reviradas

alemand: Hüfte (de) femenin anglés: hip (en) catalan: anca (ca) femenin francés: hanche (fr) femenin

italian: anca (it) femenin neerlandés: heup (nl) zolo: inqulu (zu)

Catalan

Etimologia

Del francic *hanka.

Prononciacion

[ˈaŋkə], /ˈaŋkə/ (oriental), [ˈaŋka], /ˈaŋka/ (occidental)

Espanha (Vila-real) : escotar « anca »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
anca	anques
[ˈaŋkə]	[ˈaŋkəs]

anca femenin

1. Anca.