arras

Occitan

Etimologia

Del latin arra « gatges », del latin arrha o arrae segon Joan Coromines, reduccion de arrhabo (« primièr acompte, çò que se dona coma gatge d'un contracte») ; del grèc ancian ἀρραβών, arrabōn, de l’ebrèu ערבון, erabon.

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈaro̞s/, /ˈaro̞s/

provençau /ˈaʀəs/, /ˈaʀəs/

escotar « arras »

Nom comun

arras femenin sonque al plural

1. Soma d’argent balhada al moment la signatura d’un contracte per far gatge.

Derivats

• arrar
• caparra

Traduccions

alemand: Anzahlung (de), Angeld (de), Draufgeld (de), Handgeld (de) anglés: down payment (en), earnest money (en) basc: catalan: arres (ca)

espanhòl: arras (es) francés: arrhes (fr) italian: caparra (it) portugués: arras (pt)

Forma de vèrb

arras

1. Segonda persona del present del present de l'indicatiu de arrar

Basc

Etimologia

De l’occitan ancian a ras

Prononciacion

[?]

Advèrbi

arras

1. Complètament, totalament, entièrament.

Espanhòl

Etimologia

Del latin arra « gatges », brèu de arrhabo (« primièr acompte ») ; du grèc ancien ἀρραβών, arrabōn

Prononciacion

/ˈaras/, /ˈaras/

Nom comun

arras femenin sonque al plural

1. arras ^(oc)
2. Bens que lo promés assegura a l'esposa al cas li subrevisca pas.

Portugués

Etimologia

Del latin arra « gatges », brèu de arrhabo (« primièr acompte ») ; du grèc ancien ἀρραβών, arrabōn

Prononciacion

Portugal /ˈaʀɐʃ/, /ˈaʀɐʃ/

Brasil /ˈaɦɐʃ/, /ˈaɦɐʃ/, /ˈaxəs/, /ˈaxəs/

Nom comun

arras femenin sonque al plural

1. arras ^(oc)
2. Bens que lo promés assegura a l'esposa al cas li subrevisca pas.