arribada

Occitan

Etimologia

De arribar.

Prononciacion

[ari'βaðɔ], /ari'βaðɔ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
arribada	arribadas
[ari'βaðɔ]	[ari'βaðɔs]

arribada femenin

1. Accion d’arribar.
2. Moment ont qualqu'un o quicòm arriba, venguda.
3. Luòc ont qualqu'un o quicòm arriba après un desplaçament, per oposicion a la partença.

Antonims

• partença

Derivats

• arribar

Reviradas

alemand: Ankunft (de) Eintreffen (de) anglés: arrival (en) advent (en) oncoming (en) catalan: arribada (ca)

espanhòl: llegada (es) arribada (es) francés: arrivée (fr) italian: priorità (it) portugués: arrivo (pt) venuta (pt)

Forma d'adjectiu

arribada

1. Femenin singular de arribat.

Forma de vèrb

arribada

1. Participi passat femenin singular de arribar.

Catalan

Etimologia

De arribar.

Prononciacion

oriental: [ə.riˈβa.ðə], /ə.riˈβa.ðə/

occidental: [a.riˈβa.ða], /a.riˈβa.ða/

Espanha (Manresa) : escotar « arribada »

Nom comun

arribada

1. arribada.

Forma de vèrb

arribada

1. Participi passat femenin singular de arribar.

Espanhòl

Etimologia

De arribar.

Prononciacion

[?]

Nom comun

arribada

1. arribada.

Forma d'adjectiu

arribada

1. Femenin singular de arribat.

Forma de vèrb

arribada

1. Participi passat féminin singular de arribar.