calhau

Occitan

Etimologia

De l’indoeuropean commun kal (« cal ») : peira, segon Julius Pokorny, en passar per lo gallés *caliavo- ^[1].

Prononciacion

[kaˈʎaw], /kaˈʎaw/

França (Bearn) : escotar « calhau »

Sillabas

ca | lhau (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
calhau	calhaus
[kaˈʎaw]	[kaˈʎaws]

calhau masculin

1. Pèira de dimension pichona.

Reviradas

alemand: anglés: small stone (en) catalan: espanhòl: francés: caillou (fr) italian:

Referéncias

• ^[1] Pierre-Yves Lambert, 1995, La langue gauloise, 2nda edicion, edicions errance.