cançon

Occitan

Etimologia

Del latin cantio.

Prononciacion

[kanˈsu], /kanˈsu/

França (Bearn) : escotar « cançon »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cançon	cançons
[kanˈsu]	[kanˈsus]

cançon femenin

1. Composicion musicala amb paraulas per èsser cantada.

   Ça! ça! triem una cançon polida

   Per saludar qui nos dona la vida (Pèire Godolin, Le Ramelet mondin)

Derivats

• cançonejar
• cançonejaire
• cançoneta
• cançonièr

Variantas dialectalas

• chançon (lemosin)

Traduccions

alemand: Lied (de) neutre anglés: song (en) neutre catalan: cançó (ca) femenin corean: 노래 (ko) espanhòl: canción (es) femenin

esperanto: kanzono (eo) francés: chanson (fr) femenin italian: canzone (it) femenin neerlandés: lied (nl) portugués: canção (pt) femenin