carònha

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *carōnĕa, derivat de caro « carn ».

Prononciacion

/kaˈɾɔɲo/, /kaˈɾɔɲo/

Lengadocian : escotar « carònha »

Sillabas

car | rò | nha (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
carònha	carònhas
[kaˈɾɔɲo]	[kaˈɾɔɲos]

carònha femenin

1. Còs d'un animal mòrt abandonat que comença de se poirir.
2. (Fig.) (Pejoratiu) Femna gorrina o marrida.

Variantas dialectalas

• carraunha
• carraunhada
• caronha (lengadocian), (gascon)
• carronha (gascon)
• charonha (lemosin), (vivaroalpenc)

Traduccions

alemand: Aas (de) neutre anglés: carrion (en) catalan: carronya (ca) femenin espanhòl: carroña (es) femenin

francés: charogne (fr) femenin italian: carogna (it) femenin neerlandés: aas (nl) sicilian:carogna (scn) femenin