chemin

Un article de Wikiccionari.

Francés

Etimologia

Del latin medieval camminus, eissit del gallés *cammano-, d'un ancian *cangsmano-, derivat del vèrb *cing- «anar, marchar» [1].

Prononciacion

/ʃəˈmɛ̃/

França (Tolosa) : escotar « chemin » França (Lion) : escotar « chemin » França (París) : escotar « chemin » França (París) : escotar « chemin » França (París) : escotar « chemin » França (París) : escotar « chemin » escotar « chemin » França (París) : escotar « chemin » França (Vòges) : escotar « chemin » França (Sant Estève) : escotar « chemin » França (Erau) : escotar « chemin » Canadà (Sainte-Marie) : escotar « chemin » França (Somain) : escotar « chemin » França (Sant Llorenç de Cerdans) : escotar « chemin »

Nom comun

Declinason
Singular Plural
chemin chemins
[ʃəˈmɛ̃]

chemin masculin

  1. Camin.

Derivats

Locucions

Provèrbi


Referéncias

  • [1] Xavier Delamarre, 2003, Dictionnaire de la langue gauloise, Éditions Errance.