camin
Aparença
Occitan
Etimologia
Del latin medieval camminus, eissit del gallés *cammano-, d'un ancian *cangsmano-, derivat del vèrb *cing- «anar, marchar» [1].
Prononciacion
/kaˈmi/
França (Bearn) : escotar « camin »
Sillabas
ca | min (2)
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
camin | camins |
[kaˈmi] | [kaˈmis] |
camin masculin
- Via de comunicacion terrèstra, mai que mai situada en zona rurala.
Derivats
Variantas dialectalas
- chamin (lemosin), (auvernhat), (vivaroalpenc)
Traduccions
Referéncias
- [1] Xavier Delamarre, 2003, Dictionnaire de la langue gauloise, Éditions Errance.