camin

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin medieval camminus, eissit del gallés *cammano-, d'un ancian *cangsmano-, derivat del vèrb *cing- «anar, marchar» [1].

Prononciacion

/kaˈmi/

França (Bearn) : escotar « camin »

Sillabas

ca | min (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
camin camins
[kaˈmi] [kaˈmis]

camin masculin

  1. Via de comunicacion terrèstra, mai que mai situada en zona rurala.

Derivats

Variantas dialectalas

  • chamin (lemosin), (auvernhat), (vivaroalpenc)

Traduccions

Referéncias

  • [1] Xavier Delamarre, 2003, Dictionnaire de la langue gauloise, Éditions Errance.