conilh

Un conilhet

Occitan

Etimologia

Del latin cunīcŭlus. Forma un pauc deslembrada dins la lenga orala al profièch de lapin.

Prononciacion

/kuˈnil/, /kuˈnil/

escotar « conilh »

Lengadocian : escotar « conilh »

Sillabas

co | nilh

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
conilh	conilhs
[kuˈnil]	[kuˈnils]

conilh masculin, (femnin: conilha)

1. Pichòt mamifèr de las longas aurelhas, de l'espècia Oryctolagus cuniculus.

   e deja la pèl de counil

   lusis sus capelet gentil (Pèire Godolin)^[1]

Variantas dialectalas

• coniu
• lapin

Derivats

• conilhet
• conilhon

Traduccions

albanés: lepur (sq) alemand: Kaninchen (de) neutre anglés: rabbit (en) asturian: coneyu (ast), conexu (ast) catalan: conill (ca) masculin chèc: králík (cs) espanhòl: conejo (es) masculin esperanto: kuniklo (eo)

francés: lapin (fr) masculin italian: coniglio (it) masculin neerlandés: konijn (nl) polonés: królik (pl) portugués: coelho (pt) masculin romanés: iepure (ro) turc: tavşan (ro)

Referéncias

^[1] Grafia originala.