culhièr

Un culhièr

Occitan

Etimologia

Del latin cochlearium, instrument per manjar las cagaraulas.

Prononciacion

[kyˈʎjɛ], /kyˈʎjɛ/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « culhièr »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
culhièr	culhièrs
[kyˈʎjɛ]	[kyˈʎjɛs]

culhièr masculin

1. Aisina en forma de pichona pala cava, utilizat per fin de manjar o de far la cosina.

Derivats

• culhierat
• culhieron

Variantas dialectalas

• culhèr (gascon)
• culhier (lemosin)
• culhèir (auvernhat)

Reviradas

alemand: Löffel (de) masculin anglés: spoon (en) arabi: ملعق (ar) bugi: ᨔᨗᨋᨘ (bug) bulgar: лъжица (bg) catalan: cullera (ca) femenin eslovac: lyžica (sk) femenin eslovèn: žlica (sl) femenin esperanto: kulero (eo) espanhòl: cuchara (es) femenin francés: cuillère (fr) femenin galèc: culler (gl) femenin indonesian: sendok (is)

italian: cucchiaio (it) masculin neerlandés: lepel (nl) norvegian: skei (no) polonés: łyżka (pl) femenin portugués: colher (pt) rus: ложка (ru) femenin sard: trudda (sc) femenin suedés: sked (sv) turc: kaşık (tr) ucraïnian: ложка (uk) femenin zolo: isipunu (zu)